Constant

De belangrijkste dag van het jaar.
Kijk, daarvoor was ik zaterdag stipt om 12 uur voor de televisie gaan zitten, om Dieuwertje Blok dát te horen beloven. Je hoort het niet zo vaak meer. Bovendien kan niemand zoiets zeggen zoals Dieuwertje dat doet. Je knikt meteen van harte. Misschien zijn er belangrijke dagen, maar nu even niet. 
Ze bouwde het op: “Het wordt gewoon een prachtige dag.” Vervolgens zoemde ze in op het middelpunt van de gebeurtenis: “Sinterklaas zal het vast gezellig vinden en hij zal ook trots op ons zijn.” Weer zat ik te knikken. Dat laatste hoor ik graag, woorden die ook in mijn kindertijd van grote betekenis waren.
Natuurlijk was er veel aan de hand dat alles zou kunnen bederven. Even was Sinterklaas kwijt, terwijl hij de dag ervoor al in de het land was, wat ik niet wist. En de stoomboot functioneerde niet. Sinterklaas was weliswaar niet aan boord, maar de cadeautjes wel. En Sinterklaas verzekerde ons wel een keer of tien: “Jullie mogen allemaal je schoen zetten.” 
Fijn was ook de optocht van burgemeesters van veelal kleine, meestal spanningloze gemeenten die met streekproducten kwamen. Verrast was ik door de aanwezigheid van voormalig VVD-politicus Klaas Dijkhoff die nu Constant Starnakel heette en burgemeester was van het plaatsje Lazerom. De coryfee had zich sterk ingeleefd in zijn rol en leek licht gemarineerd, maar misschien raasde de elfde van de elfde nog door zijn bloed.
Toen iets na enen bekend werd dat de stoomboot toch was gearriveerd, voelde ik dat ik in de ban kwam van vreemde opluchting. Ik zette de televisie uit en maakte een wandeling door de buurt in de hoop een bekende tegen te komen die het allemaal ook gezien had. Dat was helaas niet zo.