Consument

In de Algemene Beschouwingen en in de reacties op de Algemene Beschouwingen en in het commentaar op de reacties op de Algemene Beschouwingen viel zo nu en dan de term `huishoudboekje’. Is waarschijnlijk om het allemaal een beetje knus te houden. `Huishoudboekje’ klinkt ook begrijpelijk. Altijd als ik erover hoor, bevangt me enig schuldgevoel. Ik maak wel deel uit van een huishouden, maar heb geen huishoudboekje. Laat ik het gewoon maar toegeven: ik doe maar wat. Van bijna niets weet ik wat het kost, ik let niet op aanbiedingen, druk bij de kassa mijn betaalkaart in de pinautomaat zonder dat ik het bedrag dat ik moet betalen, tot me laat doordringen. Ooit probeerde ik een huishoudboekje. Als ik dan terugkwam van de supermarkt, noteerde ik wat ik had gekocht. In secuur handschrift. Toen ik op een dag als laatste boodschap `afwasmiddel’ opschreef, vroeg ik me af wat het huishoudboekje met me deed. Ja, in geval van het afwasmiddel stond ik er dus twee keer bij stil dat ik het had aangeschaft. Toen ik het in mijn wagentje plaatste en nu het een plaatsje in mijn huishoudboekje kreeg. Maar verder? Ik gooide het huishoudboekje bij het oud papier. Kort daarna besloot ik bonnen mee naar huis te nemen. Als ik die dan nog eens nalas, werd ik misschien een bewuste consument. Misschien werd ik dat ook wel, maar mijn identiteit veranderde er niet door. Mijn karakter ook niet. Ik heb vrienden die ook bij een huishouden horen, maar over het boekje hebben we het nooit. Misschien durven we niet. Misschien leeft er schaamte.