Controleren

Vandaag moet ik een treinreis maken, gisteren niet. Maar gisteren deed zich wel een interessante kwestie voor: veel, misschien wel de meeste conducteurs voerden actie en controleerden onze vervoersbewijzen niet. Graag zeg ik `kaartje’ in plaats van vervoersbewijs, maar ik geloof dat dat niet de bedoeling is. De actie was een daad van verzet tegen slechtere werkomstandigheden. Het advies was tóch een kaartje te kopen, want er waren conducteurs die niet aan de actie meededen. Over dat advies denk ik dan na. Bijvoorbeeld wat te denken van de conducteurs die de vervoersbewijzen wel controleren? Zijn dat mannen en vrouwen die het niet kan schelen hoe ze hun werk moeten doen? Of willen ze tegen alle klippen op graag vervoersbewijzen controleren?
Natuurlijk kom ik ook terecht bij ons, reizigers. Betalen we omdat de trein ons van punt A naar punt B brengt? Of doen we dat omdat we gecontroleerd kunnen worden? Stel dat de kassamedewerk(st)ers van Albert Heijn staken en dat de leiding van de supermarktketen zegt: u kunt gewoon bij ons boodschappen doen, voor het geld hebben we een trommel in de buurt van de uitgang gezet. Ja, nu doet het probleem zich voor dat je al die bedragen moet gaan optellen en ik ben daar bijvoorbeeld slecht in, maar we hebben, geloof ik, allemaal een rekenmachientje op onze telefoon zitten, dus het kan snel geregeld zijn. Zijn er dan ook mensen die zonder te betalen de winkel verlaten? Reken maar. Maar toch is het dan gevoelsmatig iets anders dan geen vervoersbewijs kopen omdat het niet gecontroleerd wordt. Bij Albert Heijn heet het stelen. In de trein zwart reizen, maar als niemand dat vaststelt, is het toch iets anders (`lekker puh’). Vreemd ja.