Cursus

Vaak zit ik in de trein, maar nog nooit maakte ik mee dat de conducteur werd bedreigd of aangevallen. Afkloppen. Dikwijls vraag ik me af wat ik zou doen. Ik ben niet laf, maar me wel bewust van mijn beperkingen. Ik heb, wat dan heet, een stevig postuur, maar mis de vaardigheid dat trefzeker te exploiteren. Maar er komt hulp. De stichting waarvan Pieter van Vollenhoven voorzitter is, vindt dat burgers geleerd moet worden zich krachtig in te zetten. Het voorstel is een cursus. Het doel van die cursus is een gang van zaken die uit drie stappen bestaat: 1. De belaagde conducteur wijst een passagier aan die hem moet komen helpen, 2. de aangewezen passagier moedigt andere passagiers aan hem bij te staan en 3. de belager mag niet worden omsingeld, moet zelfs een uitweg worden aangeboden om paniek te voorkomen. Duur cursus: ongeveer een half uur. Dat laatste zegt een hoogleraar van de Radboud Universiteit die gespecialiseerd is in veiligheid. Klinkt nogal als en fluitje van een cent. Het probleem begint volgens mij al bij de conducteur die iemand moet aanwijzen. Misschien is hij op dat moment niet zo aanwijzerig. Goed, hij wijst mij aan, maar hoe weet hij dat ik de cursus heb gevolgd? Misschien krijgen we een insigne dat we goed zichtbaar moeten dragen. Oké, ik meng me in het gevecht en ondertussen roep ik medereizigers op ons te helpen, maar die hebben daar geen zin in. Ik schiet uit mij dak: `Kom op, lamzakken!’ Nieuw conflict! Coupé verandert in slagveld. Op het volgende station staat de Mobiele Eenheid klaar.