Daad

Vreemd dat het woord van het jaar me nog nooit opgetogen heeft gestemd. Nooit dacht ik: wat fijn dat dit is toegevoegd aan de woorden die we al hadden. Hoe meer woorden, hoe beter, dat natuurlijk wel, onze zeggingskracht wordt er sterker van.
Dit jaar dus: klimaatklever. De activist die zich vastplakt aan een object om aandacht te vragen op de klimaatproblematiek. Meestal is dat object een kunstwerk en dan heb ik bezwaar tegen de acties van de klimaatklever(s). Geen enkel kunstwerk kan er iets aan doen dat we de boel aan het verknallen zijn. Integendeel, met kunstwerken laten we ons van onze beste kant zien. 
Nog niet zo lang geleden plakte een man zich vast aan een ander object, aan de tafel waaraan de gasten van een praatprogramma zaten. Herinneren we ons nog wat hij betoogde toen hij zich vastgeplakt had?
Misschien heb ik niet goed opgelet, maar ik herinner me geen andere objecten waarmee klimaatklevers in de weer gingen. Ik hoop dat ze kunstwerken met rust laten, maar het kan best zijn dat deze manier van actie voeren alweer voorbij is.
Dat typeert de woorden van het jaar ook: ze zeggen iets over de tijd waarin we leven, maar die tijd verandert vaak sneller dan we kunnen beseffen en daarmee waait zo’n woord weg.
De verkiezing van het woord van het jaar bestaat sinds 2007. Mij schiet nu geen van die woorden te binnen.
Ja, tóch een, een woord van een jaar of tien geleden. Was trouwens niet het woord van het jaar, maar stond op de lijst waaruit gekozen werd. Zo raar dat ik het onthouden heb: daggeren. Betekent: erotisch dansen, waarbij de danspartners dansend `de daad’ nabootsen. Op feestjes, in discotheken. Geen idee waarom het me bijbleef. Ik ben geen danstype.