Daadkracht

Toen ik de Hema binnenliep, besefte ik hard dat ik daar al erg lang niet meer was geweest, wat er meteen op wees dat ik al erg lang niet meer praktisch bezig was geweest, zeg maar met duidelijke karweitjes in huis. Daarvoor ben ik immers hier: voor dingen en dingetjes die bij die karweitjes van belang zijn. Soms weet ik niet eens hoe zo’n ding of dingetje heet, maar ik kan het toch vinden, als je maar weet in welke sfeer het thuishoort.
Nu ook, ergens sluimert de naam van het ding in mijn gedachten, ik ben er zeker van dat ik bij de verf of in de buurt van de verf moet zijn, en dan zie ik het en ook schiet me de naam te binnen, niet alleen omdat die erbij staat: plamuurmes.
Vol daadkracht loop ik ermee naar de kassa en daar moet ik achter in een rij gaan staan die niet recht is, zoals ik me herinner van een vorig bezoek. Nee, het is een gebogen rij, wat komt doordat er in de buurt van de kassa een kast is geplaatst vol aanbod dat met het sinterklaasfeest te maken heeft. Pepernoten, chocolade munten in goudpapier verpakt, chocolade sinterklaasjes. Dit stukje gaat niet over Zwarte Piet, want daar schrijf ik niet meer over, maar ik zie geen chocolade Zwarte Pieten. Wel nog de letter Z en P bij de chocolade letters, maar dat zal geen punt zijn.
Ik heb het niet meer zo gevolgd, maar snap dat de afwezigheid van Zwarte Piet een standpunt van de Hema is. Kijkend naar de sinterklaasjes dacht ik aan een vraag die me onlangs werd gesteld toen ik aanschoof bij vrienden die aangenaam met hun kinderen zaten te eten: “Thomas, leg eens uit wat precies een goedheiligman is.” Ziehier, een probleem dat me uit het niets overvalt, maar ik heb het nu over de aankoop van een plamuurmes.