Delen

Als iemand je vraagt of er `iets is’ (liever niet vragen) en je zegt dat je aan `een fijne herinnering’ denkt, kun je het dan daarbij laten of moet je wat over die fijne herinnering vertellen?
Ik lees een artikel in de krant van gisteren. Daarin staat dat er allerlei apps zijn om je werkdag goed te regelen. `Productiviteitssoftware’ heet dat, geen woord waarbij ik me meteen thuis voel. Ik heb ook weinig met al die apps, maar ja, je kunt niet zonder.
Die apps helpen je je werk beter te organiseren en ik bleef hangen bij een app die je helpt goed op je ademhaling te letten. Zo verminder je stress. Ik heb astma (lichte) en de ademhaling kan dus wat rommelig zijn. Af en toe ga ik naar een deskundige die me leert hoe ik er het beste mee kan omgaan. Soms moet ik dan gaan liggen en krijg ik instructies, bijvoorbeeld dat het vanuit de buik moet. Terwijl ik zo rustig mogelijk naar die instructies luister, kan het gebeuren dat ik in slaap val, niet lang, even maar. Ineens schiet ik weer wakker en verontschuldig ik me. De deskundige zegt dan dat het juist goed is.
Er zijn dus ook apps met ademhalingsoefeningen en in het artikel van gisteren staat dat het helpt wanneer je aan `een fijne herinnering’ denkt. Mijn werkdagen breng ik meestal alleen door, maar niet altijd. Daarom vraag ik me dus af (“Is er iets?”) of je die fijne herinnering dan moet delen. Niet alle herinneringen lenen zich daarvoor. Bovendien: wat voor de een fijn is hoeft dat niet voor de ander te zijn. 
Herinneringen gaan vaak met me op de loop. De ene fijne herinnering trekt een andere fijne aan. Soms houdt het maar niet op en als het dat wel doet, heb ik onmiddellijk zin voor nieuwe fijne herinneringen te zorgen.