Denkbeelden

Altijd als ik naar de beveiligers rond de heer Wilders kijk, denk ik: tegen hen hoeft hij in ieder geval niet meer beveiligd te worden. Als ik een beveiliger van de heer Wilders in de supermarkt zou tegenkomen, vroeg ik die echt niet of hij wist waar de mandarijnen lagen. Het zijn nogal intimiderende mannen, de meeste hebben kale koppen om te laten zien dat het menens is.
Ik denk niet vaak dat iets van mijn centen gebeurt, maar ik heb het wel bij de beveiliging rond de heer Wilders. Ik schaam me dat ik deel uitmaak van een samenleving waartoe ook hij behoort. De heer Wilders noemt snel iets of iemand walgelijk. Ook is hij scheutig met het woord `tuig’, voorafgegaan door de typering `laaghartig’. Van mijn moeder mocht ik nooit zeggen `wat je zegt, ben je zelf’, want dat vond ze slap en niet bijster origineel.
Hij wordt beveiligd vanwege, wat dan heet, zijn denkbeelden. Zijn meeste denkbeelden vind ik walgelijk. Daarom dus dat ik mopperig zucht: van mijn centen. Maar ik haast me eraan toe te voegen dat de heer Wilders vanwege zijn denkbeelden niet mag worden neergeschoten. Enorme dreun op zijn rare haar kan weer wel, maar dat gebeurt dus nooit. Daar zorgen die mannen voor. Interessant is wel dat er al die jaren zich nog nooit iets bedreigends heeft voorgedaan. Nog nooit hoorden we dat de beveiliging heeft moeten ingrijpen. Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar dat is toch ook een beetje jammer. Heb ik ook als ik een kaartje heb gekocht voor een treinreis en er geen conducteur komt.
Een van de beveiligers heeft gelekt, niet uit de directe kring rond de heer Wilders, maar ergens uit de kring daaromheen. Mag natuurlijk niet, maar wat is het probleem? Ik bedoel: nou en?