Dieet

Gisteren zag ik een man van mijn leeftijd een rolstoel voortduwen met daarin een veel oudere vrouw. Die vrouw zat een beetje te dommelen met een zéér tevreden glimlach die een groot deel van haar magere gezicht in beslag nam. Die man herkende ik, niet meteen, maar pas toen ik hem gepasseerd was, een medeleerling uit mijn middelbare schoolperiode. 
We waren maar even klasgenoten, want door het beroep van zijn vader, iets in het leger, meen ik, moest hij vaak verhuizen en dat was toen ook ineens aan de orde. Was een beetje stille jongen die altijd bezorgd om zich heen keek, verlegen ook.
Aan hem bewaar ik een herinnering die ik bijzonder vind: op een zonnige middag in de late lente werd hij bij de poort van de school opgewacht door zijn moeder. Ze keek bijna dreigend vrolijk en haar haar zat heel erg in de war. Toen ze haar zoon zag, rende ze wild op hem af en kuste hem een paar keer op zijn geschrokken gezicht. 
Alles was ongebruikelijk: in ons leeftijdsfase werd niemand van school gehaald door je moeder en in het openbaar door haar gekust worden was écht uit den boze. 
Hij zag dat ik naar hem keek en de volgende dag nam hij me in de pauze  apart. Was nog nooit gebeurd. Hij zei dat zijn moeder een sherrydieet volgde. Was in die tijd bij veel vrouwen populair. Om af te vallen dus. Het betekende  om het uur een glas sherry en twee keer per dag een bescheiden biefstuk met een klein beetje groente. De jongen zei dat zijn moeder dacht dat een paar glazen sherry méér het resultaat van het dieet sterk bevorderde. Daarom was zijn vader haast nooit thuis.
Gisteren keek ik hen een tijdje na. Ze is er wel oud mee geworden, die moeder. En die glimlach heeft het leven haar ook cadeau gedaan.