Diepvriespizza

De meeste vernieuwingen zijn uitstekend. Bij sommige ervan moeten we ons afvragen waarom we ze willen. Het antwoord kan het inzicht in onszelf verruimen.
Hier en daar wordt geëxperimenteerd met supermarkten zonder kassa, dus die ontwikkeling zal zich wel doorzetten. We regelen alles met ons telefoontje, daar komt het ongeveer op neer. Behalve dat ik me blijf verzetten tegen de dictatuur van de telefoontjes, denk ik ook: waarom supermarkten zonder kassa’s?
Het antwoord zal zijn dat het makkelijker is. Hoezo makkelijker? Nou, je hoeft niet meer in de rij te staan, geen antwoord meer te geven op de vraag of je zegeltjes wil of airmiles of de bon, nee, het scheelt allemaal tijd. Natuurlijk hebben we allemaal te weinig tijd, maar misschien is het nuttig eerst die kwestie kritisch onder de loep te nemen en dan pas blij te zijn met het beetje meer tijd dat er komt omdat er geen kassa meer in de supermarkt is.
Ik ben een groot voorstander van de rij voor de kassa. Het is goed even passen op de plaats te maken, juist voor mensen die de hele dag met tijdgebrek in hun maag zitten. Je bent in de gelegenheid na te denken over dat tijdgebrek en misschien help je jezelf daarbij door in het winkelwagentje te kijken naar wat je allemaal gekocht hebt. Als in mijn winkelwagentje een diepvriespizza een prominente rol heeft, kán ik me tegen mezelf horen zeggen: waar zijn we mee bezig?
Graag kijk ik trouwens in de winkelwagentjes van anderen terwijl ik me afvraag wat voor levens daarbij horen. En daarna kijk ik naar de persoon die het wagentje voortduwt. Er is veel met ons aan de hand!
En dan het korte flinterdunne gesprekje met de caissière. Is niks, maar toch: je hebt even geluid gemaakt!