Dieren

In mijn omgeving is het niet sterk te merken dat de meeste Nederlanders in eigen land met vakantie gaan. Vrienden hoor ik zeggen: “Zondag gaan we rijden.” Dat zeg je niet als je naar de Veluwe gaat. Nee, naar `het zuiden’.
Niemand zegt het vrolijk: “Zondag gaan we rijden.” De toevoeging is: “En maar hopen dat er geen files zijn.” Vandaag zijn die er wel, begrijp ik. Morgen waarschijnlijk ook, maar omdat het zondag is, lijkt het een andere dag dan zaterdag, qua files dus. Paar jaar geleden zei ik weleens: “Maar als je in de file staat, moet je maar denken dat je straks extra opgelucht bent als je op je bestemming arriveert.” Dat zeg ik niet meer, want die woorden werken niet. Bij mij trouwens wel. Ik vind een file natuurlijk ook erg, maar het heeft geen zin dat de hele tijd te zitten vinden. Dat helpt niet. Het is dan beter iets te bedenken wat wel helpt.
Vrienden met kinderen spreken de woorden `Zondag gaan we rijden’ anders uit dan vrienden zonder. Bij vrienden mét schemert er radeloosheid in. Van intimi weet ik dat ze hun kinderen om de 150 kilometer een klein cadeautje geven. Die zijn minder ongelukkig op de achterbank als ze zich daarop kunnen verheugen.
Vriendin met twee dochters zei: “Ik heb nu dus twee iPads.” Was goed te merken dat ze daar tégen is: “Wij hadden vroeger boeken.”
Ik beweer altijd dat vroeger niet bestaat, omdat niets lang geleden is, maar als we het over boeken lezen in de auto hebben, is het inderdaad vroeger. 
Ik las mijn Kuifjes nog een keer. Ook keek ik naar buiten, naar de lucht. Als er wolken waren, zocht ik daar naar dieren en bedacht er verhaaltjes bij. Een file was dan best nuttig. Maar ik zeg nooit dat vroeger alles beter was. Anders!