Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Dingen

Wat houd ik toch van raadsels! Soms denk ik dat ik iemand ben van duidelijkheid, maar dat is niet zo, geloof ik. Veel raadsels kunnen van een prikkelende schoonheid zijn, vooral als ze zich in het alledaagse leven mengen.
Nu hoor ik dat het netwerk der dingen bijna klaar is. Wat daarmee bedoeld wordt, geen idee, daarom lees ik erover.
KPN heeft het afgelopen jaar een netwerk aangelegd dat apparaten verbindt met internet. Apparaten die voorzien van een sensor kunnen zelf aangeven dat er iets met ze aan de hand is. Zoiets had ik een jaar of tien geleden nog niet begrepen, maar nu wel. In het bericht dat over dat netwerk is gepubliceerd, staat dat bijvoorbeeld vuilnisbakken via het netwerk kunnen doorgeven dat ze vol zijn. Ja, ik schrijf maar even over wat er staat. Misschien stel ik geen hoge eisen aan raadsels, maar dit vind ik er een. Welke vuilnisbakken?
Hier schuin tegenover staat een publieke vuilnisbak. Die is vaak vol. Gaat die dat voortaan doorgeven? Aan een instantie? Of aan mij, om me te waarschuwen dat ik er niet met vuilnis heen moet lopen, want dan moet ik met dat vuilnis ook weer terug? Misschien stom dat het me bezighoudt, maar dat doet het. Of is het mijn eigen vuilnisbak, in de keuken? Ga ik inderdaad niet goed mee om. Ik prop die tot het aller-uiterste vol en dan probeer ik nog of er nog iets bij kan. Als dat echt niet meer lukt, haal ik de zak uit de vuilnisbak. Gaat niet zomaar. Omdat die te vol is, scheurt die hier en daar. Eindelijk is hij eruit, ik zet hem neer en kijk er even naar, verwilderd. Dan valt de zak om, in de keuken dus. Het vuilnis maakt zich er gretig uit los.
Raadsel is nu geen raadsel meer. Ik reken op onverbiddelijke correctie.