Dingetje

Natuurlijk zijn er mensen die zogenaamd niet snappen waarom we zo bezig zijn met `dat’ voetbal. En dat moet je dan uitleggen. Word ik chagrijnig van, even maar, want dan is het weer over omdat ik aan de wedstrijd van vanavond denk. O ja, die mensen vragen ook: `Wat is er dan vanavond?’ Toen ik laatst Costa Rica zag spelen, dacht ik: die pakken we wel. Ik sprak die gedachte zelfs hardop uit. Dat moet ik niet doen. Ik heb niet zo veel verstand van voetbal als iedereen, maar weet wel dat de spelers van Costa Rica anders in de wedstrijd staan dan ons elftal. Natuurlijk willen ze ook winnen en als ze dat doen zullen ze dat een prestatie vinden die bijna bovenmenselijk is. En als ze verliezen is het: `Dat kan toch niet anders.’ Zoiets. Deze vlakke theorie vraagt om enige verfijning, maar zit wel in de goede richting. Bij ons ligt het anders. Er kan een dingetje zijn waardoor de boel niet op gang komt. En als dat dingetje er na de rust nog is, komt er een ongelukkig moment dat fataal is. Hebben we vaker gezien. Dan is er morgen een geheel andere orde van de dag. Drukkende zomerse stilte. Gure komkommertijd. En als we winnen, komen we ook in de finale. De Colombiaanse zangeres Shakira zingt voor de wedstrijd. Ik vind haar een monter stemmend iemand. Sinds `Whenever, wherever’ ben ik fan vanuit de verte. Ik weet niet of ze ook nog zingt als de spelers het veld op komen. Graag! Ik stel me onze bondscoach voor die dan vanuit de dug-out beetje verstoord kijkt wat daar nu weer aan de hand is en dan fel een notitie maakt.