Dokterstas

Voor me liggen de 6 tips `voor een prettige carnavalsviering’. Niet dat ik aan carnaval doe, maar het interesseert me wel. Bovendien weet je nooit waarin je per ongeluk verzeild raakt. Vorig jaar moest ik met carnaval naar Maastricht. Ik had daar wat te doen op de toneelschool, maar had niet aan carnaval gedacht. En daar moest ik wel aan denken toen ik het door het station liep en daarna in het daglicht stapte. Van het station naar de toneelschool is een wandeling van een minuut of 20 en onderweg was ik de enige die er raar uitzag, in mijn dagelijkse kleren en met een tas vol boeken. Die tas leek gelukkig een beetje op een dokterstas. Men kon dus denken dat ik als huisarts verkleed was. Het werkt echter niet zo daar. Het is niet gek genoeg. Bovendien moest ik natuurlijk ook feestelijk kijken. Ik weet dat die ik die blik in huis heb, maar op commando lukt me bijna niets. Toch deed ik mijn best. Ook leek het me nuttig dat ik licht liep, dus niet al te bedachtzaam, nee, als een man die in de ban probeert te komen van intense ontspanning. Misschien had ik met mijn vrije hand wat blije bewegingen moeten maken, maar daar zag ik vanaf. Ik merkte dat ik bezorgd werd gadeslagen. Snel terug naar de tips. De eerste 2 tips gaan vooral over de plaatselijke gebruiken die dus per gemeente verschillend kunnen zijn. Tip 3: Ken je maat met alcoholgebruik, 4: Houdt de normaal gangbare fatsoensregels in acht en 5: Laat iedereen in zijn/haar waarde. Er is ook nog een laatste tip, maar ik blijf nog even hangen bij deze, want het lijken me tips die voor en na de carnavalsdagen ook best van enige waarde kunnen zijn. Misschien knapt de samenleving ervan op, een effect dat met carnaval waarschijnlijk ook wordt beoogd, maar dan met een andere dynamiek. De laatste tip: Feest vrolijk mee. Ik ben natuurlijk een kniesoor, maar ik vind het een ráre tip. Alsof je op een idee moet worden gebracht.