Donker

De werking van het geheugen interesseert me dagelijks. Vandaag is het Goede Vrijdag. Misschien is het moeilijk uit te leggen waarom deze dag zo heet, maar niet wat we herdenken: de dood van Jezus. Hij stierf om drie uur aan het kruis. Tijdens mijn schooltijd werd dit gruwelijke verhaal gedetailleerd verteld en ook dat hij dat deed voor ons, lijden en sterven. Dat laatste begreep ik toen niet, later wel. Ik kan het zelfs uitleggen aan mensen die er niets vanaf weten. Niet dat ik dat de hele tijd doe, maar soms komt het ter sprake, bijvoorbeeld tijdens het beschilderen van de eieren. Een groot deel van de wereld had er anders uitgezien, als het niet was gebeurd. Dit valt niet te ontkennen, hoe je ook staat tegenover het christelijk geloof. Volgens het verhaal werd Jezus vroeg op de dag gekruisigd en een paar uur later werd het donker en dat bleef het tot aan zijn dood. Nu kom ik weer op het geheugen terug. In mijn herinnering was het op Goede Vrijdag ’s middags altijd grauw weer. Vroeger moest ik in de kerk zitten en toen dat niet meer van me verlangd werd en ik het ook niet meer deed, viel me toch altijd die wat duistere middag op. Zonnige Goede Vrijdagen staan me niet meer bij, terwijl die er toch geweest moeten zijn, kán niet anders. Komt natuurlijk door hoe er in mijn jeugd over vandaag gepraat werd. Ik luisterde niet alleen naar het verhaal, maar als het goed werd verteld, maakte ik het ook méé. En dan gaat het ook herinneringen beïnvloeden. Misschien is het onzin, maar tegelijkertijd ook vast niet.