Druk

Van verveling heb ik haast nooit last. Als ik ergens zit of sta te wachten, is er altijd wel iets waarmee ik de tijd kan doorbrengen, een paar gedachten bijvoorbeeld of een probleem dat moet worden opgelost. Of in mijn hoofd een brief schrijven die straks dringend de deur uit moet. Soms, héél soms doet zich een lichte vorm van verveling voor, meestal tijdens dagelijkse handelingen, zoals het uitruimen van de afwasmachine. Die tijd kan ik natuurlijk doden door me af te vragen hoe ik voorkom dat die afwasmachine vol raakt. Minder eten en drinken, dat helpt. Ervoor zorgen dat er niemand op bezoek komt. Dit zijn geen prettige overwegingen en de lichte verveling wordt er niet minder licht door. Van de dagelijkse handelingen is de vervelendste het bij elkaar zoeken van sokken. Was gedaan, was gedroogd en dan liggen al die sokken op bed. Paren van maken, dan bolletjes. Kan ze allemaal ook wel op een hoop in de kast gooien, maar dan voorzie ik psychische moeilijkheden in de vroege ochtenduren. Toen ik gisteren tussen de gewassen sokken zat, besloot ik me ergens druk over te maken. Probaat middel tegen verveling. En ik wist ook meteen over wat. Over één nieuw woord in de nieuwe Dikke van Dale: Beyoncévlieg. Is een `paardenvlieg met een opvallend goudkleurig achterlijf’. Genoemd dus naar de zangeres Beyoncé Knowles die ik hoog heb zitten. Ik heb cd’s van haar die ik graag beluister. Als mijn energie even ver te zoeken is, kijk ik op youtube naar haar eerbetoon aan Tina Turner (en daarna natuurlijk naar Tina Turner zelf). Ik dacht eerst dat de paardenvlieg zo genoemd is vanwege de uitstraling van Beyoncé, maar dat is niet zo, het is haar achterwerk. Daar maak ik me dus druk over. Zou iemand haar gebeld hebben: `Mevrouw Knowles, is het goed dat we een paardenvlieg naar uw achterwerk noemen?’ Ik denk het niet. Schandalig! Ik overweeg een actiegroep. Sokken doen er niet meer toe.