Duimen

Meestal is waakzaamheid geboden wanneer je hoort dat er behoefte is aan meer `schwung’. Iedereen weet wat er met schwung wordt bedoeld, maar het is lastig het 1,2,3 samen te vatten. Zelf was ik even niet met schwung bezig, maar ik kwam het woord tegen in een verslag van het CDA-congres afgelopen weekend, de aftrap van de verkiezingscampagne.
Sybrand Buma is weer tot hoogste man gekozen. Nu komen we op schwung. Aan de heer Buma wordt immers gewerkt. In CDA-kringen vindt men dat hij in het echt beter overkomt dan op tv. De leiding van de partij ziet dat ook in. De heer Buma is in training. Op het congres scheen dat al te merken te zijn. Hij zwaaide meer, hij schudde vaker handen. Schwung dus. Bij het CDA loopt dat niet altijd goed af. We denken bijvoorbeeld aan Elco Brinkman die de opvolger van Lubbers moest worden. In 1994 ging hij zich met meer schwung bewegen. Hij sprak een zaal niet meer vanuit stilstand toe, nee, hij liep op en neer, wat de Brinkman-shuffle werd genoemd. Daarmee begon zijn politieke ondergang.
Aan de schwung van de heer Buma is al iets gedaan, met name aan zijn houding in interviews. Die is toegankelijker geworden. Maar binnenkort zal hij nog meer schwung manifesteren. Strooien hoedje, de hele tijd duimen omhoog? We houden ons hart vast, maar ja, schwung is schwung.
Zelf kan ik ook vaak schwung gebruiken. Bij het betreden van een kamer bijvoorbeeld, op een verjaardag, een kamer waar al een heleboel mensen zijn. Handen schudden, hier en daar kussen plaatsen, zeggen hoe het gaat, uitleggen wat je band met de jarige is (`wat doe jij hier?’) en ondertussen een warme indruk maken. En na dat rondje niet op een schaal haringen gaan zitten.  Schwung graag!