Dynamiek

Bijna iedere nacht word ik rond half vijf wakker. Pas onlangs drong het tot me door dat het misschien te maken heeft met mijn geboorte. Die was ook op dat tijdstip. Soms sta ik op, want ik heb meestal zo veel zin in de dag dat die niet vroeg genoeg kan beginnen. Dan schrijf ik bijvoorbeeld een stukje als dit, een aangename activiteit in een omgeving waar nog bijna niemand wakker is. De nachtelijke stilte bevalt ook goed.
Was ik gisterochtend ook van plan, maar toen merkte ik dat er een stroomstoring was, niet alleen in huis, maar buiten ook. Het was zwaar donker. En de stilte had ook een andere kwaliteit, het was anders stil dan anders. Meestal is er wel stroom en als je dan in de nacht buiten loopt, hóór je die stroom, ook al is het overal donker. Al onze apparaten, alle raadselachtige dynamiek in de leidingen brengen een zacht geluid voort. Dat hoorde ik gisteren dus, toen dat zachte geluid er niet was.
Even vroeg ik me af hoe alles moest als de storing lang zou aanhouden. Wat kon er niet? Ineens hoopte ik op een stroomloze dag. In ziekenhuizen en andere instellingen met onmisbare dienstverlening zijn natuurlijk noodvoorzieningen, nee, ik bedoel in ons dagelijks leven, en dan heb ik het over alles wat we doodgewoon vinden. Ik beweer vaak dat niets de gewoonste zaak van de wereld is, niets. Gewoonste zaken van de wereld stompen onze aandacht af, zorgen voor saaiheid.
Ik schreef nog geen stukje, dwaalde door gedachten die ik niet zou hebben gehad wanneer ik op mijn werkkamer achter mijn bureau was gaan zitten. Paar uur later werkte alles weer, wat tevredenheid veroorzaakte die ik anders niet had gevoeld. Het treinverkeer blijft uiteraard tot de zomertijd ontregeld.