Eigentijds

Buikloop wordt iets bespreekbaarder de laatste tijd. Eerst waren het de spelers van het Nederlands elftal die naar huis moesten. Oorzaak kip kerrie, maar dat werd later ontkend, terwijl het natuurlijk wel kip kerrie was, immers altijd een ontregelend gerecht. 
Dinsdag onze premier. Voor het eerst in dertien jaar moest hij zich ziek melden `omdat ik waarschijnlijk iets verkeerds heb gegeten’.
Ik lag en zat hier sterk over na te denken omdat ik die dag zelf `iets verkeerds’ had gegeten. Wel was ik nog naar de Matthäus Passion gegaan, omdat ik dacht dat het wel mee zou vallen. Moet je niet te snel aannemen. Nog voordat Jezus gearresteerd werd, voelde ik dat het mis was. Kenners van het meesterwerk weten dat het daarna nog een hele zit is. Leek me heilzaam me op een rustige ademhaling te concentreren en uiteraard op de muziek.
Eenmaal weer thuis, beroerd en opgelucht, raakte ik een doorwaakte nacht verzeild. Iets verkeerds gegeten. En ik wist ook wat het was. Tosti in een heel erg eigentijds lunchcafé. Ik zag meteen dat die tosti in olijfolie was gedrenkt voordat die de pan of het apparaat in ging. Maar ja, eigentijds lunchcafé, ze hebben er vast over nagedacht.
Dat zal ook wel, maar in de doorwaakte nacht vroeg ik wel af waar de ouderwetse tosti gebleven was, een wonder van eenvoud? Waarom moet er van alles mee gebeuren? In een ander café kreeg ik laatst een tosti die bedolven was onder bechamelsaus. Veel te dik brood, ook dat nog. Waarschijnlijk van dat gezonde brood, maar dat hoef je toch niet altijd voor je kiezen te krijgen?
Nu we het er toch over hebben: waar is de simpele uitsmijter gebleven die nog niet zo lang geleden in bijvoorbeeld stationsrestauraties gangbaar was?