Ernst

Nee, ik heb ook geen glazen bol, ken zelfs niemand die er een heeft. Gisteren hoorde ik het twee keer op de radio, de dag ervoor vaker. Glazen bol. 
Waarschijnlijk word ik niet als deskundige opgeroepen, ook omdat het overal veel te druk is met andere deskundigen, échte, maar stel dat het wel het geval was, dan zei ik bijvoorbeeld: “Ja, de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, kan nu wel zeggen dat Poetin `moet en zal falen’, maar dat is niet verstandig. Wie zich verdiept in zijn complexe karakter, weet dat deze woorden hem juist prikkelen overal te bewijzen dat men van goeden huize moet komen om het te laten falen, sterker nog: hij is ervan overtuigd dat hij nooit faalt, dat het onmogelijk is. Die zekerheid is voor hem een manier van leven geworden waarin bijna geen ruimte is voor andere belangen. Maar ik heb natuurlijk geen glazen bol.” Met die relativering sluit ik mijn korte betoog af. Daardoor zorg ik ervoor dat het er niet toe doet of het onzin is of juist niet. Ik zeg het allemaal met bevlogen ernst. Ben niet voor niets als deskundige opgeroepen Nogmaals: een glazen bol aan het slot is altijd prima.
Soms staat er in een kinderfilm een glazen bol op een tafeltje van een waarzegster (m/v/x). Ik zag er voor het eerst en het laatst een in het echt in oktober 1960 op de kermis in Nijmegen. In een geheimzinnige tent waar `een man uit India’ de toekomst voorspelde. Ging daar met mijn vader naar binnen. De glazen bol stond loos in een hoek. De man uit India las handen. In de mijne dat ik `genezer’ zou worden.  
Het was een andere tijd, niet beter, ánders, ja, kalmer.
Kan trouwens nog steeds, genezer worden. En dan de wereld als de bliksem beter maken.