Exploiteren

Vanuit bed klik ik de televisie aan, gisterochtend, en kom meteen in carnaval terecht. Goedemorgen Nederland zendt beelden uit van de beginnende festiviteiten die er helemaal niet uitzien alsof ze pas zijn begonnen, maar er altijd al waren. De muziek die uitbundig ten gehore wordt gebracht, ken ik: Bij ons staat op de keukendeur. Dat lied was er volgens mij ook al altijd.
Ik vier geen carnaval, niet omdat ik ertegen ben, maar ik heb er niet de juiste dynamiek voor, ook psychisch niet, het is vooral mijn uitstraling als hossend persoon. Moet ik me niets van aantrekken, juist niet, maar dat doe ik toch, want die uitstraling slaat bij mij naar binnen en dan ga ik meteen raar piekeren. Hoort allemaal absoluut niet bij carnaval: alle remmen los, voetjes van de vloer. Maar ja, als bij mij de voetjes van de vloer gaan, gaat zo’n beetje alles wat ik aan lichaam in huis heb, mee met die voetjes en raak ik wie ik ben hopeloos kwijt.
Neemt niet weg dat ik gisterochtend in bed Bij ons staat op de keukendeur moeiteloos kon meezingen, best lekker wakker worden. Onder de douche bladerde ik zacht zingend door de andere carnavalsliedjes die ik ken, zoals: Weet je wat ik zou willen zijn, een bloemetjesgordijn, een bloemetjesgordijn. Het zijn er verder niet zo veel, allemaal oud spul, maar wel ijzersterk repertoire. Laat ik Er staat een paard in de gang niet vergeten!
Kort daarna las ik dat er een organisatie is die wil dat paarden en andere dieren uit bijvoorbeeld draaimolens verdwijnen, want we mogen dieren niet voor ons vermaak exploiteren. Echt waar. Lukt me niet over zo’n bericht na te denken. Een paard in de gang kan dan natuurlijk ook niet. Paarden willen lekker frisse buitenlucht!