Fanatiek

Misschien is het vreemd als je op opluchting zit te wáchten. Ik bedoel: dat je denkt, nee, verwacht dat je opgelucht bent, maar dat nog niet voelt. Opluchting moet je overkomen.
Ik zit te lezen dat 10000 stappen per dag niet per se nodig zijn om niet te vroeg dood te gaan aan hart- en vaatziekten. 7126 stappen zijn al genoeg. Beetje erbij is natuurlijk ook prima, maar we moeten niet meer krampachtig aan die 10000 blijven hangen.
Is een conclusie van Radboudumc in Nijmegen. Waarom slaak ik geen zucht van verlichting nu ik dit weet? Ik ben niet dagelijks met die 10000 stappen bezig, maar wel vaak en heb dan sterk het gevoel dat ik enorm verstandig in de weer ben.
Ik vermoed dat het komt doordat het getal zo precies is. Met die 10000 kon je zelf een beetje rommelen. Ik ga een paar keer per week naar de fitness en voor wat ik daar doe, trek ik er bijvoorbeeld 2000 stappen van af. Is nergens op gebaseerd, gewoon een gokje. Het aantal stappen dat ik zet, staat op mijn mobieltje. Ik ben niet fanatiek gehecht aan dat apparaat en vergeet het soms mee te nemen, maar doe wel mijn boodschappen of ga zomaar een straatje om, meestal meer straatjes.
Toen het pas bekend was dat die 10000 stappen wenselijk waren, kon ik weleens mét het mobieltje hetzelfde rondje maken om na te gaan of ik het beoogde aantal had gehaald, maar die gang van zaken vond ik bijna meteen belachelijk.
7126 stappen. Of, voor de zekerheid: 8763, wéér een precies getal. 
Dag zit er bijna op, ik kijk op mijn mobieltje dat ik nu uiteraard altijd op zak heb en zie: 5892. Dan moet ik nog ergens heen, het kan niet anders. Weer thuiskomen: 6983. Nog een paar keer de straat oversteken en dan huphup eindelijk naar bed.