Fantasie

De Zomergasten-aflevering van zondagavond zag ik nog niet, maar uiteraard las en hoorde ik erover. Het programma krijgt nog steeds meters aandacht, vooraf en achteraf, terwijl het een slappe fractie is van hoe het ooit begon.
Maar goed, ik begrijp dat er een documentaire is uitgezonden waarin allergoorste mop ter wereld werd verteld. Ik ben helemaal niet zo van de moppen, maar deze houdt me nu even bezig. Dat laat ik de komende dagen zo. Einde van de week ga ik pas op Uitzending Gemist kijken.
Misschien vraag ik dadelijk aan iemand die gekeken heeft, hoe de mop begon. En dan ga ik fantaseren over de rest ervan. Heb ik ook met sommige films waarvan ik in de bioscoop in een trailer wat nieuwsgierig makende fragmenten zag. Vooral met films met een groot geheim. Kan ik weken mee bezig zijn en dan ga ik pas kijken. Als de film tegenvalt, ligt dat dan aan mij, aan mijn fantasie. Toch heb ik al plezier aan de film beleefd.
Bij de meeste moppen die me worden verteld, weet ik niet goed hoe ik moet kijken. Komt door pure spanning, want ik zit me na de eerste woorden al af te vragen of ik de mop begrijp en op het juiste moment lach, alsjeblieft niet te vroeg.
Een mop vertellen is een kunst die veel mensen helaas niet beheersen. Je moet weten hoe een verhaal werkt. Of een verhaaltje. Maar dan nog: zelf schrijf en vertel ik vaak en graag verhalen, maar ik merk telkens dat een mop toch iets anders is. Ik ken er maar één uit mijn hoofd, maar die vertel ik nooit, omdat ik als verteller een kleine passage vlak voor de clou nog steeds niet goed behandel. Daar word ik zenuwachtig van en daar lijdt de mop onder. Het is overigens ook een gore mop, maar ja, het is maar wat je goor noemt.