Feitjes

Tijdens het natafelen ging het gisteren ineens over het televisieprogramma De Slimste Mens. Of ik dat gezien heb? Ja, heb ik. Dat is het type programma waar ik soms naar kijk, het liefst in gezelschap, want ik heb de hinderlijke gewoonte hardop mee te doen en dan wil ik graag dat mijn razendsnel geproduceerde én juiste antwoorden ook door anderen worden gehoord. Luister eens wat ik allemaal weet! Gretig incasseer ik complimenten. Graag zou ik hier vanaf willen, maar dat lukt niet. In mijn familie wil ook niemand meer met mij Triviant spelen, want ik zit alleen maar ongeduldig te wachten tot ik weer aan de beurt ben. In mij popelen feitjes en weetjes. Terug naar het natafelen van gisteren, want de belangrijkste vraag was of je als slimste mens, in dat programma dus, werkelijk slim bent. Natuurlijk ben je dat niet. Je hebt vooral een goed geheugen en in dat geheugen weet je als de wiedeweega alles te vinden. Heeft verder niets met intelligentie te maken. Uiteraard zou ik dat niet beweren als ik zelf had meegedaan en gewonnen. `Je bent gewoon jaloers,’ zei iemand tegen me. Inderdaad, maar dat ga ik natuurlijk niet ernstig bevestigen. Ik had nog wel een troef en die legde ik op tafel. De winnaar, programmamaker Tom Roes. zei dat hij een groot voorstander was van swaffelen (Woord van het Jaar in 2008), dus ritmisch met de penis tegen iemand anders of tegen een voorwerp of een gebouw slaan (zacht, neem ik aan). Mag je jezelf dan een slim mens noemen? Enig jurylid Maarten van Rossem kende het niet. Dat bedoel ik.