Flits

Vandaag duurt één seconde langer dan normaal. Het gaat hier om een zogenaamde schrikkelseconde. Als ik het niet had gelezen, had ik het waarschijnlijk niet in de gaten gehad. De seconde is een tijdseenheid die het niet makkelijk heeft. Meestal gaan we er nonchalant mee om. Soms doen we zelfs net alsof een seconde geen seconde duurt. Hoe vaak zegt niet iemand tegen je `Een seconde. Ik moet nog even wat pakken.’ Natuurlijk, zoiets wordt gezegd om aan te geven dat het echt niet lang duurt, maar toch. Wat we ook allemaal kennen: `Heb je een seconde voor me?’ En vervolgens ontstaat er een gesprek of een monoloog die zo’n beetje een uur duurt. Geeft verder niets, maar ik pleit ervoor de seconde meer recht te doen. Misschien neem je je beste besluiten wel binnen een seconde, althans het begin van een besluit, maar bij een besluit gaat het om het begin. Je ziet iemand en weet meteen: die is het. Kost misschien niet eens een seconde. Het is een flits. Ook kan het nuttig zijn een seconde te wachten voordat je ja of nee zegt. Ons is geleerd dat je eenentwintig moet zeggen, als je het over een seconde hebt, bijvoorbeeld als je vijf seconden moet wachten: eenentwintig, tweeëntwintig enzovoort. `Eenentwintig’ is lang genoeg om `nee’ te denken, terwijl je geneigd ben `ja’ te zeggen. Pak die seconde voordat je automatisch `Doe ik wel even’ belooft. `Doe ik wel even’ is goed bedoeld, maar er kan narigheid van komen. En even is haast nooit even. Een seconde kan ook belangrijk werk doen voordat je de vraag `Ik stoor toch niet?’ beantwoordt. Lijkt een simpel vraagje, maar waakzaamheid is geboden. Het simpele vraagje krijgt zelden een eerlijke reactie. Wat ook nieuw is, is het bevel `Vertel’. Dus in: `Thomas, je bent gisteren naar Meppel geweest. Vertel.’ Je neemt de ruimte die `eenentwintig’ je biedt en zegt dan: `Mag dat alsjeblieft een andere keer.’ Laten we vandaag de seconde vieren.