Fotootjes

Als je iets bestelt of je ergens voor opgeeft via internet, moet je soms aan het eind aangeven of je een robot bent of juist niet. Die vraag ben ik nu al heel vaak tegengekomen en telkens overvalt die me. Het kan voorkomen dat ik niet in de juiste stemming ben voor dat soort kwesties en ga ik me bijvoorbeeld afvragen: stel dat ik een robot ben en het niet weet? Er zal vast een film of boek zijn waarin dat gebeurt. In de film The Sixth Sense heeft de hoofdpersoon pas aan het eind in de gaten dat hij al een tijdje dood was. Als ik dit hier opschrijf, zou ik er ook het mijne van kunnen denken (en het mijne is meestal niet best), maar het was een goede film. Waarom? Omdat je dacht: waarom niet? Kan natuurlijk ook met een robot die zo goed in elkaar zit dat hij niet weet dat hij een robot is. Of zij, maar misschien maakt dat niets uit bij een robot, wat ongetwijfeld een domme veronderstelling is.
Goed, terug naar het vakje om in aan te kruisen dat je geen robot bent. Je moet dan bewijzen dat dat waar is. Komen er zes fotootjes in beeld en de vraag is op welke een etalage te zien is. Of iets anders. Op een of twee fotootjes is dat niet helemaal duidelijk. Je moet dus scherp kijken en ook even nadenken over wat je ziet. Blijkbaar kan een mens dat en een robot niet, wat ik raar vind, want als ik alles goed begrijp kunnen veel robots onbevattelijk veel. Een robot kan prima met me praten als ik bijvoorbeeld Bol.com bel om een bestelling door te geven en me zelfs verstandige vragen stellen. Waarom dan niet kritisch kijken naar die fotootjes? Ik doe dat dus wel, ik doe zelfs mijn best, alsof het een examen is. En dan blijk ik geen robot te zijn. Telkens weer voel ik opluchting.