Gedachten

Als kind kon ik wakker liggen van grote vraagstukken. Het bestaan van God bijvoorbeeld. Of de eeuwigheid, door de onderwijzer op school uitgelegd als tijd die niet begint en ook geen einde kent. Niemand durfde zijn vinger op te steken om de leerkracht te vragen het nog een keer te zeggen, en dan in iets andere woorden. In mijn bed vroeg ik me af hoe iets niet kon beginnen. Natuurlijk viel ik op den duur in slaap, maar de volgende ochtend werd ik wakker terwijl ik merkte dat ik stil was van veel te veel.
Lig ik nog steeds wakker van grote kwesties? Ja, maar gelukkig niet al te vaak. Een kwestie waarvan ik trouwens niet weet of het een grote kwestie genoemd mag worden, is mijn vage angst dat ik te veel aan me voorbij laat gaan, dus voor de gevolgen daarvan.
Ik heb het al eens genoemd: omdat ik niet op facebook zit, mis ik van alles. Mensen om me heen kunnen het soms over iets hebben waarvan ik echt geen idee heb. En men kijkt vermoeid of verstoord mijn kant op als ik om opheldering vraag.
Nu lees ik dat er een man is, Elon Musk, die van alle ontwikkelt en nu werkt aan een app die onze gedachten kan downloaden. Het kan best zijn dat ik het niet goed formuleer, maar dat komt omdat het hier gaat om een mededeling die nog niet zo lang geleden niet in mijn systeem zat.
Misschien wil ik me hiermee helemaal niet bezighouden, maar daar heb je het weer: over niet al te lange tijd blijkt dat ik weer een boot heb gemist. Ik voel echter intuïtief weerzin tegen zo’n app en daarom verdiep ik me niet in de plannen van Elon Musk. Mijn standpunt is waarschijnlijk veel te simpel: er zijn altijd gedachten die ik voor mezelf wil houden. Nog even en dan word ik uitgelachen. Verdraag ik dat?