Geel

Dat ik ineenkrimp, is te veel gezegd, maar ik heb het er niet zo op als iemand zegt naar Appie te gaan, in plaats van naar Albert Heijn. Bieb vind ik ook moeilijk, maar dat komt omdat ik bibliotheek een mooi woord vind. De apotheek wordt nooit apo: `Even een zalfje halen bij de apo.’ Mag waarschijnlijk niet van ons ontzag voor de gezondheidszorg, hoewel een psychiater in sommige gesprekken psieg heet: `Heb jij eigenlijk een beetje leuke psieg?’ Ik wil niet zeggen: `Jongens, als het zover is, dan graag het crema.’
Iemand die eens per week het huis kwam schoonmaken, heette nog niet zo lang een werkster. Was altijd een vrouw. Toen ook mannen het gingen doen, noemde niemand ze werkers. Even was interieurverzorgster in, misschien ook interieurverzorger, maar ik heb nooit begrepen of het ironisch bedoeld werd. Gisteren hoorde ik iemand poets zeggen:
`Ja, laat dat maar liggen, want straks komt de poets.’ Was geen grapje. 
Is het de behoefte aan popularisering die dit soort woorden veroorzaakt? Ze zijn niet allemaal ontzettend erg. Wel: flappentap. Leuk bedacht, voor een paar keer. Maar het is toch een beetje gangbaar geworden helaas. Ook humorloze mensen zeggen het. Ik kwam het zelfs tegen in sommige berichten over de nieuwe geldautomaten die er allemaal hetzelfde uit gaan zien: universele flappentap. De oude flappentappen verdwijnen, bijna alle banken hebben nu voor één uitvoering gekozen, met een gele lijst. Naam: Geldmaat. Is over vergaderd. Iemand moet gezegd hebben: `Geldmaat.’ Die loopt gewoon losjes en onverstoorbaar rond. Binnenkort zeggen we, sómmigen onder ons: `Ik ga even naar de flap.’ 
Het is van dat lelijke Bulgaarse geel dat schraal gepieker teweeg kan brengen.