Gehavend

Weer een stichting waarvan ik in de houding ga staan: Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid. Als van daaruit iets naar buiten komt, is waakzaamheid geboden. 
De Stichting voorspelt een toename van het aantal gewonden in het verkeer en daar zijn meer fietsers bij dan nog niet zo lang geleden. Hoe dat komt? Er zijn er te veel. Je moet het anders zeggen: veel fietsers gedragen zich gevaarlijk. Dát is het punt. Dat wangedrag is overzichtelijk: veel te hard fietsen, koptelefoon op of van die dingetjes in de oren en natuurlijk het mobieltje. 
Vanochtend dreigde ik nog levensgevaarlijk gewond te raken toen ik een fietser wilde passeren die met volle aandacht iets op het mobieltje aan het opzoeken was en ineens raar begon te slingeren. 
Je krijgt het er waarschijnlijk moeilijk door, maar ik vind dat de overheid moet propageren dat je het mobieltje van een fietser mag afpakken. Helemaal fijn én nuttig als je er ongestraft overheen mag rijden, maar misschien is dat net iets te veel. Ik zie een grote televisieactie voor me en dan – uiteraard - Bekende Nederlanders die demonstreren hoe je dat in een soepele, ongevaarlijke beweging kunt doen, zo van: húp, wég ermee! 
Al een paar keer had ik een ongelukje met de fiets. Je komt altijd onhandig op het wegdek neer. En dan dus weer opstaan en naar de fiets lopen. Die is gehavend en je moet lopend verder terwijl je de voor- of achterkant van het rijwiel omhoog tilt. Voorbijgangers zeggen daar vaak iets grappigs over, waardoor je stemming nog meer verhardt.
Omdat er veel te veel fietsen zijn, moer de fietsenmaker zijn best doen volgende week `een gaatje’ te vinden. Je zegt: “Fijn.” En dan met de benenwagen snel naar huis!