Gehecht

Citaat: “Als je je aanpast begin je jezelf langzaam te verloochenen.” Lees en hoor ik vaker, in veel gevallen waar, maar niet altijd. Soms is aanpassing ook een vorm van levenskunst waarvan je juist groeit. Herinneren we ons Hans Spekman nog, ooit voorzitter van de PvdA? Leek me een aardige man, maar eerlijk gezegd heb ik niets opgeslagen van wat hij voor de partij en het landsbelang betekende, terwijl dat best heel wezenlijk kan zijn geweest. Maar ja, zo gaat het. Veel van wat we gedaan hebben wordt al snel bedolven onder het zand van de tijd. 
Mij staan nog wel de truien van Spekman bij. Daar denk ik niet dagelijks aan, maar nu wel, nu ik lees dat een van die truien te zien is op een tentoonstelling in Museum Oud Amelisweerd in Utrecht. Die tentoonstelling heet: Dress to impress, kostuums met een verhaal. 
Wat is het verhaal van de trui van Spekman? Op mij hadden die truien een merkwaardig effect: er trok meteen lichte kou op. Dat is juist niet de bedoeling van een trui, maar ik vond het altijd van die dunne dingetjes. Nog niet zo lang geleden hadden presentatoren van EO-programma’s vaak truien aan, dat waren bouwwerken, ingenieus gecomponeerde behuizingen, wollen paradijzen. Hetzelfde geldt voor de truien van Mart Smeet als hij deelnemers aan een populaire wintersport ondervroeg, je zette dan meteen de verwarming lager, zo’n uitstraling hadden die truien.
Een trui van Spekman zag eruit alsof hij die al heel lang droeg. De trui was al klaar met trui te zijn, maar Spekman was bleef eraan gehecht. Emotionele kwestie.
Je ziet nog maar weinig truien in de vaderlandse politiek. Misschien zegt dat iets. Het gaat, denk ik te ver, als je dan meteen denkt aan jezelf verloochenen.