Gelijk

Ongetwijfeld wordt de komende dagen vaak, heel erg vaak gezegd dat er waarschijnlijk niemand ter wereld is die zijn naam niet kent. En dat is al heel lang zo. Fascinerend is dat. En iedereen spreekt die naam ook met enig ontzag uit, wat natuurlijk niet alleen komt doordat hij zo wonderbaarlijk voetbalde. Nee, er was veel meer aan de hand. Wat dat is? Graag houd ik het op de autoriteit van talent. Van die autoriteit was hijzelf trouwens ook doordrongen, zonder dat hij arrogant was, voor zover ik dat kan beoordelen.
Ik vond hem altijd fantastisch in vraaggesprekken die wat hem betreft liever niet te lang mochten duren, want hij had wel wat anders aan zijn hoofd. Hij kon iedere vraag aan en dat is ongekend. Daarbij wist hij ook zeker dat hij altijd gelijk had. Die overtuiging was zo sterk dat dat ook wáár was, ook al had hij geen gelijk. Ik kon zo’n gesprek met ingehouden adem meemaken en ik zat altijd te kijken of ik misschien een piepklein spatje twijfel kon ontdekken, maar nee hoor, dat was er niet. Ongetwijfeld zijn er mensen die dat irritant vonden, maar ik niet, ik vond het een vorm van kunst.
De komende dagen zullen ook zijn onnavolgbare uitspraken glimlachend geciteerd worden. Die vond ik niet alleen goed om hun nogal unieke logica, maar vooral omdat ze bij zijn gelijk hoorden. Ik denk ook dat hij tegen ieder onderwerp opgewassen was.
Vorig jaar zat ik te eten in een restaurant in de buurt van het Leidseplein in Amsterdam en daar ontstond ineens een vreemde onrust, aan iedere tafel. Ik keek om me heen en zag dat iedereen naar de deur keek. Bij die deur gebeurde niets en dat duurde misschien een minuut of vijf. En toen kwam hij dus binnen, blauw poloshirt, dwingend horloge, zonnebril in rechterhand. Hij zag het tafeltje waar hij moest zijn en daar liep hij heen terwijl hij wist dat hij een gebeurtenis was. Hij ging zelf ook in die gebeurtenis op.