Geloven

Macht is geen vies woord. Dat zegt Frans Timmermans omdat hij graag macht wil hebben en dat heeft verder niets met het woord te maken. Wat een woord zegt, kan vies zijn. Het wóórd macht is als woord in orde, er rijmt veel op, de klank is kordaat
Als kind leerde je dat er vieze woorden waren. De meeste hadden met seks en ontlasting te maken. Macht hoorde er niet bij. De vieze woorden sprak je graag uit als je met vriendjes was. 
Ik heb weleens moeten schrijven over woorden die ik mooi vind, ik herinner me: sneeuw, lentebries. Nooit over woorden die wat mij betreft geen grote schoonheid hebben: neusvuil, vleesboom, zweetplek, hoofdkaas. Maar nogmaals: woorden zijn alleen maar woorden.
Tegen macht verzet ik me al levenslang. Ook omdat ik niet weet hoe ik me daarvoor zou moeten interesseren. Komt uiteraard door mijn autoriteitscomplex. Altijd dacht ik, vaak hardop: ik maak het zelf wel uit. Kon natuurlijk niet altijd. Soms, vaker dan soms, had ik iemand nodig die me daarbij hielp. Die had geen macht, maar invloed. Mooi woord: invloed. Invloed is een woord dat voor een gebeurtenis staat, macht niet, macht is een klap met een hamer, een harde stem die geen tegenspraak duldt, barse blik. Invloed is iets dat aan je wordt gegeven, je moet zelf zien wat je ermee doet of kunt, het bevordert inzicht.
Timmermans zegt dat macht een instrument is. Als je macht krijgt, word je daartoe in staat gesteld door mensen die zelf geen idee hebben wat ze met macht zouden kunnen aanrichten, maar het wel makkelijk vinden dat er iemand is die hun laat merken dat die dat wel kan.
Met iemand die macht wil, doe ik niet mee. Ook een geweldig woord: meedoen. Iemand moet je laten geloven dat je dat wilt.