Gemaakt

Een beroep waarvan ik telkens een beetje schrik als ik het uitgesproken hoor worden, is `opiniemaker’. Misschien is het geen beroep, maar een functie, maar misschien doet dat er niet toe. De presentator van een radioprogramma kondigt de gasten aan, een correspondent uit Amerika, de hoofdredacteur van een weekblad en een opiniemaker. Wanneer ben je dat? En hoe gaat het precies in zijn werk, het maken van opinies? Ik heb ze, ik maak ze niet. Soms heb ik ergens geen opinie over, omdat ik er nog niet over nagedacht heb, maar als ik dat wel doe, komt die opinie langzaam boven. Ja, die opinie zoekt naar een vorm in mijn gedachten. Is een opiniemaker iemand die bij jou opinies veroorzaakt waarvan je geen idee had dat ze in je zaten? Het kan best zijn dat dat het is. Of misschien heb je een opinie die niets voorstelt en daar komt de opiniemaker dan korte metten mee maken. Deze week hoorde ik opiniemaker Marianne Zwagerman in een radioprogramma. Zo werd ze aangekondigd en ze zei niet: `Nee, ik ben geen opiniemaker’. Er was een gesprek gaande over van alles en Marianne Zwagerman nam telkens fel het woord. Ze praatte alsof ze over haar toeren was, maar misschien hoort dat erbij als je opiniemaker bent. Twee opinies staan me bij: dat onze belangstelling voor de Amerikaanse verkiezingen belachelijk is en dat het maar eens afgelopen moet zijn met al die aandacht voor sport. Uiteraard vertelde ze ook waarom ze die opinies had. Had gemáákt, moet ik zeggen: eerst was er niets en daarna werden er door Marianne Zwagerman opinies gemaakt. Ik meen dat ze daarom ook nationaal bekend is, vanwege haar gemaakte opinies dus. Ik wil zulke opinies ook wel, maar ja, waar te beginnen? En met wat?