Genegenheid

In de viswinkel sta ik na te denken over het avondeten als ineens een stem me om de nek vliegt: `Dat is een eeuwigheid geleden. Op straat zag ik al dat jij het was. Kom, geef me eens een lekkere knuffel.’
Veel informatie tegelijkertijd is dat! Inclusief een opdracht: lekkere knuffel.
Nu staat ze naast me, een vrouw uit een buurt waaruit ik al heel lang weg ben, toen al niet voor niets een vage kennis. Ik denk: er zijn ergere dingen, stel je niet aan. Maar ik ben helaas niet sterk in lekkere knuffels en dat is niet omdat ik niet zo goed tegen het woord `knuffel’ kan. Mijn lekker bedoelde knuffels lopen dood in een onhandige omhelzing die je ook een soort aanval zou kunnen noemen. Een viswinkel vind ik er ook niet de geschikte locatie voor.
Was eerder deze week, maar ik dacht er gisterochtend aan toen ik hoorde dat het die dag Wereldkusdag was. Wist ik niet, had er nog nooit van gehoord. Zal vast een functie hebben, goed bedoeld waarschijnlijk ook, maar wat ik vaker heb met dagen die een thema hebben (Dag van het Brood, Complimentendag): hoe er iets van te maken?
Als het thema van de dag algemeen bekend is, ben je er in opgenomen en vraagt je moeder op Moederdag niet: `Wat kom je in hemelsnaam doen?’ Valentijnsdag is een schraal festijn, maar je wordt niet grensoverschrijdend gevonden wanneer je iemand een bos rozen geeft.
Grensoverschrijdend gedrag, ja, die dynamiek schiet je aan het begin van Wereldkusdag te binnen. Bijna niemand is van de uitstraling van die dag op de hoogte. Je kunt het meisje in de drogisterij wel gaan kussen, maar voordat je er erg in hebt, lig je met een blauw oog tussen de shampoo en tandpasta.
Qua genegenheid is het al veel te lang op eieren lopen!