Genen

Eindje verder in de straat stopt een busje. Lezers van deze column weten dat ik gefascineerd kan zijn door wat er op het busje staat. De tekst, bedoel ik, de reclame voor het bedrijf waar het busje vandaan komt. 
Eergisteren las ik: `Uw partner in toegangsoplossingen’. Deze vier woorden maakten zo’n indruk dat ik er niet toe kwam te kijken welk bedrijf zich zo typeerde. Het busje zag er doorleefd uit en reed trager dan volgens mij de bedoeling was. Daarom vond ik het nog mooier, `Uw partner in toegangsoplossingen’. Misschien weet iedereen weet toegangsoplossingen zijn, ik niet. Gaat het over verstoppingen of is het psychische hulpverlening? Of nog iets anders? Maar ja, je gaat niet naast zo’n busje rennen en dan op het raam tikken en vragen wat voor soort partner achter het stuur zit.
Het busje dat ik nu in de straat zie, staat heel erg stil. Sommige voertuigen kunnen dat uitstralen. Alsof ze zich verzetten tegen verdere voortgang. Ik ga kijken wat erop staat en word op mijn wenken bediend. In grote, dreigende, rode letters: `Afspraak is afspraak’. Het staat er zo fel dat het me niet duidelijk is of het een belofte is van het bedrijf of wij, consumenten, er van langs krijgen, omdat we een loopje nemen met afspraken of dat enorm van plan zijn. Ik zie dat het een bedrijf is dat in keukens doet. Ja, dan zijn afspraken belangrijk, dat snap ik. En dan lees ik wat ik meteen had moeten lezen: `Service verlenen vanuit de genen’. Staat onder elkaar, eerste regel `Service verlenen’, tweede `vanuit de genen’, een klein optimistisch stemmend gedicht. Hierover is sterk nagedacht. 
Innig tevreden loop ik naar huis. De lucht is zwaar, er is regen voorspeld, maar het is een prima herfstdag