Genoegen

Paar jaar terug las je er soms over, over de lustkapper. Lang niet aan gedacht. Ik zocht op of ze nog gesignaleerd werden en ja, ik stuitte meteen op een bericht uit het noorden des lands waarboven stond `Nagelstylistes sluiten lustkapper op’. 
In mijn kindertijd hoor ik voor het eerst over een lustkapper en ik vroeg mijn moeder wat dat was. Ze antwoordde: “Een heel erg treurige man.” Door hoe ze dat zei, begreep ik dat het woord `treurig’ niet alleen betekende dat je verdrietig was. Het zijn inderdaad altijd mannen. Lustkapsters heb je, geloof ik, niet. Misschien valt er aan het meeste vrouwenhaar meer te beleven. Dan heb ik het uiteraard niet over vrouwen met van die praktische kapsels. 
Wat een lustkapper precies doet, weet ik niet, wel dat de meeste in de ban van een zeker seksueel genoegen komen als ze in en met dat haar in de weer te zijn. Het is inderdaad een treurige vorm van strafbaar gedrag. 
Ik kom erop nu ik lees dat de NS onderscheid maakt tussen `mustreizigers’ en `lustreizigers’ en dan gaat het over een onderzoek naar de tevredenheid onder treinreizigers. Die is enorm veel groter geworden. 
Ik begrijp wat er met het woord `lustreiziger’ bedoeld wordt, maar vind het niet gelukkig gekozen. Natuurlijk is er een speels binnenrijm met `mustreiziger’, maar toch. Ineens ben ik blij dat ik altijd als mustreiziger van de trein gebruikmaak.
Ik zou niet graag in de spiegel kijken en denken: daar staat een lustreiziger. 
Eergisteren zat ik in de late avond in de trein en de conductrice riep om (hese stem) dat de trein 10 minuten vertraging had opgelopen: “Door…Ik weet eigenlijk niet waardoor.” Erg raar, maar dat vond ik zo aantrekkelijk klinken, maar ik bleef mustreiziger.