Gered

Als je vanuit Spanje bijna in Frankrijk bent, richting Bordeaux, is er nog één benzinestation waar het ontzettend druk is, wat komt doordat de benzine in Spanje erg goedkoop is. Mijn tank was bijna leeg, ik was daar heus niet vanwege de goedkope benzine, kom op, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Wat ik aan mijn hoofd had, terwijl ik daar in een lange rij voor de benzinepompen stond te wachten (nog nooit gedaan!) was de gedachte dat het eindelijk afgelopen was met mijn gebrekkige Spaans.
Wat had ik er de laatste weken een potje van gemaakt! Ik bestelde alles vooral in het Engels, met het Engelse accent van een man van de wereld, maar dat werkte nauwelijks, want de meeste Spanjaarden doen niet aan Engels en ook niet aan mannen die mannen van de wereld spélen – als je het bént, prima, maar niet doen alsof alsjeblieft. Toch heb ik me gered.
De ultieme test voltrok zich bij die benzinepomp, want toen ik eindelijk aan de beurt was en de slang in mijn tankopening had gestoken, kwam er geen benzine uit. Lichte paniek kreunde door me heen. Ik keek eerst naar de rij achter me, toen of iemand me kon helpen.
Ah, daar was een medewerker van het pompstation. Hij leek op een vergeten Nederlandse komiek van vroeger, Bueno de Mesquita.
Ik vroeg of hij Engels sprak. Hij verstond die vraag niet en legde me in ruim duizend woorden iets uit, met veel dramatische gebaren en rollende ogen. Door de taalbarrière was het een complex kwestie, maar ik begréép hem, écht: de man die voor me had getankt, was naar de kassa gelopen in het pompstation, maar had nog niet betaald. Dáárom kreeg ik nog geen benzine. Ja? Si!
Bueno en ik omhelsden elkaar nog net niet, maar ik was geslaagd voor mijn Spaans.