Getergd

Soms bevangt me de vurige behoefte een uitvinding doen waarvan de wereld opkijkt. Hoeft niet per se de grote wereld te zijn, de kleine is ook goed. In ieder geval een uitvinding waarop iedereen zat te wachten. Zonder dat te beseffen natuurlijk, anders was het al door iemand anders uitgevonden.
Of dat ik een gat in de markt zie. En dat ik dan daarin in spring of hoe heet zoiets? Ik dacht het gisteren weer toen ik naar een instantie belde en ongeveer drie kwartier hoorde dat ik zo spoedig mogelijk een medewerker te spreken zou krijgen. `Zo spoedig mogelijk’ zijn woorden die tot getergd nadenken stemmen. Wat is spoedig? Wat is zo spoedig mogelijk? Is dat spoediger dan spoedig of juist niet? Ondertussen klinkt er een muziekje waarvan je zéér zenuwachtig en verdrietig wordt.
Daar is dus het gat in de markt! Kan ik geen bedrijfje opzetten dat zorgt voor wachtmuziek die verdraagbaarder is? Bandje met nieuwe liedjes van Anouk of nieuwe opnamen van Janine Jansen of lekkere jazz of dat allemaal door elkaar heen. Klant hoeft het maar te zeggen. Die zegt bijvoorbeeld vooral bellers te hebben onder jonge mensen of onder ouderen die van tuinieren houden (zo’n onderzoek doet het bedrijfje ook). Daar passen we de muziek dan op aan. Maatwerk. Het leven kan er aangenamer door worden.
Mensen die alles van alles weten, zeggen dat die wachtmuziek zo lelijk is om je te ontmoedigen. Dat je denkt: ik bel wel een andere keer. Dan heeft de instantie het minder druk, want dat willen instanties graag. Ze hebben immers vertraging opgelopen door de lockdown die toch best lang geleden is. Inmiddels vergelijkbaar met `ja, vakantiedrukte’ of `de feestdagen, hè’. We moeten het gewoon begrijpen.