Geurkaarsen

Soms hoor je mensen zeggen dat `hier niets te beleven is’. Vind ik altijd een treurige mededeling. Alsof beleving iets is wat je moet worden aangeboden. Je kunt er ook zelf voor zorgen. Misschien lukt het niet meteen, maar als je even doorzet, komt het vast in orde. Vandaag wordt er in Ede een referendum gehouden. Democratie is een groot goed en fijn dat Ede ook meedoet. De brandende vraag is: zondagsrust of koopzondag? Los wat God ervan vindt, ik ben heel erg vóór de zondagsrust, hoewel ik die rust graag met een korreltje zout neem. Je moet ook weer niet overdrijven. Maar goed, laten we het woord maar even handhaven: zondagsrust. Het mag voor mij ook maandagsrust zijn of donderdagsrust, als er maar een dag is die niet de dynamiek van een gewone doordeweekse dag heeft. Rust in je hoofd, daar gaat het om, in ieder geval een sóórt rust, want misschien mag ik niet te hoog inzetten. Volgens mij is het bijvoorbeeld nuttig als je op één dag niets kunt kopen. Het woord `koopzondag’ is erg en wat het betekent ook. Je kunt zeggen dat er dan tenminste iets meer te beleven valt dan wanneer het een zondag is vol zondagsrust, maar het is een beleving die vooral door grauwe verveling wordt gedicteerd. Let maar eens op hoe de meeste mensen zich op een koopzondag door het straatbeeld bewegen. Ik moet dan denken aan een vakantiedag vol regen en gure wind. Daarmee weten vakantiegangers ook geen raad. Dan maar een beetje winkelen. Log voor een etalage hangen, wijzen naar `een leuk dingetje’, iemand stelt voor `Zullen we maar even naar binnen gaan?’ en dan gaat de boel naar binnen, uiterst traag, zelden vrolijk. Uiteraard moeten we ook denken aan de meubelboulevards en de tuincentra waar geurkaarsen te koop zijn. Als je daar op een koopzondag om je heen kijkt, krijg je de schreeuwende behoefte om nationaal voor te stellen om met alles, maar dan ook echt met álles opnieuw te beginnen.