Gevoel

Vreemd dat je over iets wat je dagelijks ziet, ineens geen standpunt hebt. Ik doel nu make-up. Tja. Al in zeker drie kranten las ik over de zangeres Alicia Keys, die ik vaak erg goed vind. Die is bezig een trend aan het setten: geen make-up meer. Ja, het komkommernieuws begint zomers op gang te komen!
Terwijl ze haar `nieuwe zelf’ voorstelt, zegt ze dat niemand zich hoeft te verbergen. Is inmiddels geen particuliere opvatting van Alicia Keys meer, maar voorzichtig een golfbeweging aan het worden.
Mij werd gisteren gevraagd hoe ik dat zie. Die vraag was niet dwingend, maar waaide na het eten over tafel. Hoe ik dat zie? Ik keek even voor me uit, maar zag niets. Maakt het me uit of Alicia Keys make-up op heeft of niet? Nee. Dat ligt echter vooral aan Alicia Keys en heeft niets met een standpunt over make-up te maken. Ik zag Alicia Keys laatst optreden, inderdaad zonder make-up en dat leidde helemaal niet af. Als ik vroeg in de trein zit, zie ik soms een vrouw met make-up in de weer, niet telkens dezelfde, maar iedere keer een andere. Ze komt bleek en slaperig de coupé binnen, gaat gekweld zitten en begint dan. Na een minuut of tien is ze iemand anders. Dat is ze niet, maar het lijkt zo - ik doe mijn best me zo genuanceerd mogelijk uit te drukken, want voordat je er erg in hebt, térg je een bevolkingsgroep. Op haar gezicht wordt ook een zachte lach wakker en die was er zojuist nog niet. De transformatie komt niet uitsluitend door de make-up. Het zal ook, wat dan heet, `een gevoel’ zijn. Dat gevoel zit niet alleen in haar, maar ook in mij, misschien niet hetzélfde gevoel, maar onze gevoelens zijn wel familie.
Volgens mij ben ik in theorie nu prima bezig met deze kwestie!