Gevoelsmatig

Toen zondag Oranje was verslagen, inmiddels gelukkig alweer lang geleden, waren we die avond verdrietig. Ik geloof dat het vooral was dat we ineens afgesneden waren van een periode die nog aangenaam enerverend kon zijn. Daarna hebben we er niet meer over gesproken. Ja, één keer, tijdens een van de wedstrijden van de afgelopen dagen: “Het is toch logisch dat we er niet meer bij zitten.” Zoiets. 
Ik heb ook alle artikelen over Frank de Boer overgeslagen. Ook de meningen van kenners in televisieprogramma’s, ging snel wat anders doen. Wel dacht ik op de achtergrond: het ligt toch niet alléén aan hem. Ik zeg er meteen bij dat ik enorm van het spel houd, maar ook een enorme leek ben, ik kan er nauwelijks verstandige opmerkingen over maken. Een vriend van me zegt bijvoorbeeld tijdens een wedstrijd: “Het had op rechts moeten gebeuren.” Ik geloof dat het een simpele conclusie is, maar die was niet in me opgekomen, terwijl ik begrijp wat hij bedoelt. 
Ik doe dan ook geen duit in het zakje wanneer het over de nieuwe bondscoach gaat, de komende weken vast een kwestie die ons stevig bezighoudt. Moet snel gebeuren want in september spelen we al tegen Noorwegen, want we willen wel naar Qatar, wat we misschien helemaal niet zo graag zouden moeten willen.
Ik heb voorzichtig twee standpunten in gedachten. Het eerste is dat het maar niet Jogi Löw van Duitsland moet worden. Fors gevoelsmatig. 
Standpunt twee: héél graag Louis van Gaal. Hij had zijn Truus beloofd het kalmer aan te doen, maar Truus zal het daarmee wel gehad hebben. Als leek vind ik het een wereldcoach, maar waar het mij om gaat, zijn de persconferenties. Geen argument, maar ik mag het opvoeren, want, nogmaals, ik ben leek.