Gewoon

Goed humeur krijg ik ervan, de groep kinderen die onder de naam #Vteam de Vierdaagse lopen. Het doel van het team is volwassenen te leren de wereld een beetje mooier te maken. Dat kan niet vaak genoeg gebeuren. Volwassenen zouden er onderling ook mee bezig moeten zijn, maar dat blijkt steeds minder het geval. De grote wereld lijkt steeds meer een-ver-van-mijn-bed-show te worden. Als alles in je kleine wereld maar in orde is! 
De V in #Vteam staat voor Vrede, Vrijheid en Vriendschap. Is heel veel, maar als kinderen erin geloven, is er alle reden tot optimisme. Maar hoe ermee te beginnen? Wat blijven we vaak in die vraag hangen, zo vaak dat het alleen maar woorden zijn:  Vrede, Vrijheid en Vriendschap. Mooie woorden, maar woorden.
Door dat #Vteam worden die woorden heel erg levend, kijk maar hoe het team voortgaat in de Vierdaagse. Alles begint met ergens in te geloven.
Ik hoorde een kort interview met een jongen die lid is van het #Vteam. Het was op de radio en uiteraard is er dan de vraag wat hij van de Vierdaagse vindt. In omroepland is het arsenaal vragen beperkt. De jongen had er geen last van: “Wandelen is erg leuk, omdat je niet op je telefoontje zit, maar gewoon met iedereen praat.”
Ja, dat laatste is een voorwaarde voor veel. Als je de hele tijd met je mobieltje bezig bent, doe je nergens anders aan mee, zeker niet met een wereld die aandacht nodig heeft. En gewoon met iedereen praten is niet gewoon, maar altijd bijzonder.
Ik ga even van de V’s weg en denk aan de intocht. Toen ik daar vorig jaar bij was, zag ik dat de ontzettend veel wandelaars fanatiek het publiek filmden dat hen toejuichte. En andersom ook. Zo worden momenten van triomf toch ándere momenten.