Gezien

Voor wie gedraag je je? Het is stil op straat, want nog vroeg, je bent op weg naar het station, in lichte haast, je voelt een prop papier in je jaszak en vindt dat die thuishoort in de hangende vuilnisbak die je passeert. Je wilt het met een elegant boogje doen. Waarom wil je dat? Je kunt er ook heen lopen en hupsakee erin. Nee, je wilt er iets van maken, misschien omdat je vindt dat het hoort bij het begin van de dag, dan heb je al iets gedaan wat lukte. Maar het lukt niet. Propje papier belandt naast de vuilnisbak. Niemand ziet wat je deed, niemand ziet het propje papier dat daar door jouw schuld ligt, je kunt doorlopen, niets aan de hand. 
Mij overkwam het gisterochtend en ik liep door, draaide me om en liep weer terug. Bukken, propje papier oprapen, in de vuilnisbak. Handeling van niets, er ligt veel troep op straat, maar toch: voldaan gevoel. Je kunt ook zeggen: normaalste zaak van de wereld. (Rare uitdrukking. Ik vind een propje papier veel te klein om het de normaalste zaak van de grote wereld te vinden!)
Als er iemand op een bankje tegenover de vuilnisbak gezeten, had ik het propje papier niet met die elegante boog erin willen gooien en stel dat ik het toch had gedaan en het was er naast gevallen, had ik het metéén opgeraapt, want: ik werd gezien.
Terug naar de beginvraag: voor wie gedraag je je?
Ik lees over het onderzoek van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid. Er staat in dat de veiligheid op de weg verslechtert omdat er minder politiecontroles zijn. Soms rijd ik harder dan mag omdat ik niet in de gaten word gehouden, en meteen vind ik mezelf kinderachtig. 
Op de sportschool roei ik 2,8 km in plaats van 3 als de coach niet kijkt. Echt waar.