Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Gisteren

Woensdag wenste iemand me veel plezier met het dauwtrappen. Uiteraard lachte ik hartelijk mee, maar er kwam natuurlijk niets van in. Gisterochtend werd ik vroeg wakker, wist dat het Hemelvaartsdag was en vroeg me af waarom ik niet ging dauwtrappen. Waarom had ik het niet georganiseerd, is toch niet zo moeilijk? In je eentje dauwtrappen, nee, dat doe je niet, kan natuurlijk wel, maar het is een dynamiek die je moet delen. Ik lees dat dauwtrappen in de lijst met meest geliefde tradities op nummer 27 staat. Die lijst ken ik niet, geen idee welke geliefde traditie op nummer 1 staat. Kan ik opzoeken, maar doe ik niet, bang dat ik nog nooit iets met die traditie heb gedaan, terwijl ik toch van tradities houd, meer dan lang geleden.
Het is ook lang geleden dat ik dauwtrapte, ik weet ook wanneer het was. Hemelvaartsdag 1972, ik was bijna klaar met de middelbare school, aan het einde van het jaar werd ik 20. Ik ga niet zeggen: 47 jaar geleden, 47 jaar!, maar net alsof het gisteren was. Het is wel zo, maar je moet onderhand ophouden zoiets te verzuchten, want voordat je er erg in hebt doe je dat te vaak.
Ik weet precies wie er van de vrienden en vriendinnen meeliep. Er was ook een hond bij, met een blaasprobleem. We waren vrolijk en druk, nog even en er begon voor ons allemaal een nieuw leven, misschien was dit de laatste keer dat een gezamenlijke bezigheid als deze hadden, ja, natuurlijk gingen we binnenkort feesten, vieren dat we geslaagd waren, maar we wisten ook dat we daarna allemaal in andere omstandigheden verzeild zouden raken, andere steden, andere mensen, andere belangen. Ik zie ons lopen, lachend, een zee van toekomst voor de boeg. Ik hoor onze stemmen. Ik voel de dauw.