Gordijn

Misschien kom er wat laat op terug, maar voor verzachtende berichten is het nooit te laat. Toen de Belgische overheid afgelopen weekend om radiostilte verzocht (mooi, ouderwets woord: radiostilte), gingen er ruim 200 duizend kattenfoto’s op het sociale netwerk. In plaats van nieuws dus. Ik zag er uiteraard een paar. Katten met hoofddeksels doen het goed en ook als je niet van katten houdt, kunnen je er niet onderuit zoiets geestig te vinden. Veel waarmee wij mensen ons omhullen, doet het nog beter wanneer het aangebracht is op katten. Aangebracht – dat is het woord. Zelf zullen ze het niet in hun hoofd halen, net zoals ze er ook de humor niet van inzien, waar ze verder ook niets aan kunnen doen. Zag ook een foto waarop een kat een bomgordel om heeft, geen echte, maar toch. Misschien is dat tekenend: we weten niet zo goed hoe we moeten reageren op alles wat er om ons heen gebeurt en waarschijnlijk nog gaat gebeuren. Hier in huis is trouwens de vaste logeerkat. Zijn bazin moet bevallen en dan is het beter dat hij even niet in de buurt is, want hij neemt graag plaats op en in alles wat voor de baby bedoeld is. In de buurt waar hij woont, is hij een vechtersbaas, een tiran in de stegen en tuinen. Hier komt hij tot rust. Hij komt overwinteren. Hoe het precies gegaan is, weet ik niet meer, maar een landelijk ochtendblad zal hem binnenkort fotograferen voor een `poezenbijlage’ en ik mag dan iets over hem vertellen. Dat hij hier slechts logé is, maakt het landelijk ochtendblad niet uit. Al een paar keer had ik contact met de fotografe, want die gaat niet over één nacht ijs. Ze kondigde aan met een soort podiumpje te komen en een gordijn om daarachter te hangen. Ik weet niet of de logé hiervan gediend is. Mij lijkt van niet. Dat heb ik ook tegen de fotografe gezegd, maar zij zegt: `Laat mij maar.’ Ze zegt het vriendelijk en beslist, als iemand die alles in de hand heeft.