Granola

Jongeren (millennials) eten vaker buiten de deur dan ouderen. Was op televisie, stond in de krant, ik moet er dus iets mee. Uiteraard keek ik even naar de percentages, want dat doe je dan. Bijna 30 procent van 18- tot 36-jarigen minstens één keer per week, van de bevolkingsgroep waartoe ik behoor, 51- tot 70-jarigen maar 10 procent. De thuisbezorging is ook onderzocht. Daar doen de millennials ook meer aan. Over deze kwestie komt nog steeds geen gedachte in me los.
Ik lees ook dat veel millennials (ik gebruik het woord vandaag voor het eerst, daarom noteer ik het wat vaker dan ik wil) graag buiten de deur ontbijten, sommigen wel een keer of vier, mits het niet te duur en lekker is, want, en nu kom ik op scherp te staan, het gaat ook om `een fijne beleving’. Ja, daar heeft mijn bevolkingsgroep te weinig aan gedaan, aan fijne belevingen. Ze waren er uiteraard wel, maar we noemden ze niet zo, en we beschouwden het niet als doel als zondanig. Ik zeg niet dat het beter was, want er was vroeger bijna niets beter (bijna!).
De millennials fotograferen hun fijne beleving ook en verspreiden die meteen, want, lees ik, zo kunnen ze hun identiteit vormgeven. Ja? Ja. Ik keek eens naar de ontbijten die de millennials buiten de deur tot zich nemen en waarmee ze dus hun identiteit vormgeven: homemade granola, eggs benedict, dat soort dingen.
Ik kon er niks aan doen, maar zakte toch een beetje in. Ik ben een thuisontbijter en dat ontbijt bestaat uit een zuivel- en een graanproduct plus een vrucht. En dat meng ik allemaal door elkaar in een kom. Terwijl ik dat opeet, lees ik de ochtendkrant. Ik vind het een fijne beleving, maar het is natuurlijk belachelijk. En iets vormgeven, ho maar.