Gunnen

Altijd interessant hoe we omgaan met meningen. Je kunt er natuurlijk over in gesprek gaan. Zelf vind ik dat de beste gang van zaken. Dus als een menig het begin is van een gedachtewisseling. Maar ik geloof dat we meningen steeds moeilijker vinden. We gaan er vreemd mee om. Iemand geeft een mening en dan zeg je bijvoorbeeld: `Goed dat ik het weet. Ik kom er later op terug.’ In principe is er niets aan de hand met deze reactie, maar in 9 van de 10 gevallen wordt er later niet op teruggekomen. De reactie `Goed dat ik het weet’ is voldoende. Klinkt degelijk, maar niemand heeft er iets aan. Wat ik ook kan is: `Ik hoor het je zeggen.’ En het daarbij laten. Bram Moszkowicz was hier sterk ik, voor zover het woord `sterk’ in dit geval van toepassing is. Dan is er natuurlijk de benadering waarin `respect’ voorkomt. Met `respect’ gaat het helaas niet al te best. Wordt te vaak ingezet, bijna als dooddoener. Dus dat je zegt: `Met alle respect voor je mening, maar ik vind die echt waardeloos.’ Afgelopen weekend hoorde ik een variant die ik niet kende. Er was een PvdA-congres in Amersfoort. Daar werd veel gezegd wat net zo goed niet gezegd had kunnen worden. Dit noteer ik met pijn in het hart, want het was ooit mijn partij. Voorafgaande aan dat congres gaf PvdA-ideoloog Jacques Monasch een interview waarin hij zegt dat Diederik Samsom niet geschikt is al lijsttrekker. Beetje een open deur, maar als het binnen de partij wordt opgemerkt, is het nogal wat. Je zou er op in kunnen gaan, maar Samsom zegt dat hij Monasch zijn mening gunt. Verraste me: iemand zijn mening gunnen. Kun je een mening nog subtieler minachten? Terwijl Samsom Monasch grappig wegwuift nuanceert hij: `Jacques heeft toch niet gezegd dat ik de slechtste fractievoorzitter ben die er bestaat? En zelfs als hij dat wel zegt, hoeft dat geen probleem te zijn.’ Ik hoor het hem zeggen en denk: ziehier het probleem van de PvdA!