Handjes

Natuurlijk had ik kunnen weten dat er aan de Nijmeegse Radboud Universiteit een humoronderzoeker werkzaam is. Niets op tegen, integendeel, maar fascinerend dat er in Nijmegen zo’n beetje alles onderzocht wordt wat er maar onderzocht kan worden. Trots ben ik op mijn geboorteplaats. 
Vraag is bijvoorbeeld of er over de oorlog grappen gemaakt kunnen worden. Zou nog even niet in me opkomen. Misschien wel als ik er zelf middenin zit, maar niet als buitenstaander een paar honderd kilometer verder. We hebben er blijkbaar toch behoefte aan. Kom je bij het wezen van humor terecht: het relativeren wat niet ontzettend makkelijk te relativeren valt. Je moet er talent voor hebben, talent dat je kunt inzetten wanneer je hebt nagedacht over wat om relativering vraagt.
Er bestaat ook andere humor, maar als je die probeert uit te leggen, raak je al gauw de weg kwijt.
We zijn een land waarin afzeikhumor het prima doet. Dat zegt de humoronderzoeker niet, maar mij valt het nogal op. Er lekker op los honen en smalen, bijvoorbeeld als je iemand niet begrijpt. Ik krijg er een schraal humeur van en in theorie losse handjes, maar je hebt wel gauw de lachers op je hand die blij zijn dat het hen niet overkomt.
Morgen is het 1 april. Ging het ook over in het stukje over de humoronderzoeker dat ik maandag in deze krant las. Hij zegt dat 1 april behoorlijk diep geworteld zit in ons systeem. Is dat zo? De laatste jaren merk ik er niets van. Nog niet zo lang geleden hoorden we op die dag in het journaal nog weleens iets verbazingwekkends, waar iedereen enorm van opkeek. Grapje! Gebeurt niet meer, want daarvoor zijn we te snel verontwaardigd en gekwetst geworden. Die stemming is moeilijk te relativeren.