Hazen

Even had ik er spijt van dat ik gisteren niet officieel de nieuwe agenda in gebruik kon nemen. Ik kocht de mijne al in de vroege zomer van vorig jaar en die ging toen ook meteen in, een agenda voor anderhalf jaar, waarschijnlijk bedoeld voor mensen die het druk hebben of dat denken te hebben. Of ik bij die groep hoor, zal ik niet uit volle borst zeggen, maar in die dagen wist ik wel al wat me aanstaande maart en april te doen stond. Had te maken met activiteiten in het theater en die zijn altijd lang van tevoren gepland. 
Ook kreeg ik al een aankondiging van een feest vanwege een verjaardag in september. Of ik de datum alvast wilde bokkeren: “Officiële uitnodiging volgt.” Dat is natuurlijk ook voor mensen met agenda’s die razendsnel vollopen. Zo’n mens wil ik niet zijn, niet meer. Ja, toch een goed voornemen! Wilde ik helemaal niet aan beginnen, maar dat voornemen stak toch even de kop op.
Was wel blij dat ik in de agenda die dus al oud is, een paar data kon overnemen uit de sportkalender die gisteren in de krant stond. Niet dat ik fanaat ben, maar er zijn evenementen die ik niet wil missen, een paar, voetbalwedstrijden en tennistoernooien. 
Deed me vooral genoegen te noteren dat op 3 juli Wimbledon begint. Ik denk dan niet meteen aan de sportieve prestaties die ik verwacht, maar zie de kleur groen voor me waarbij ik me goed vol, het groen van de banen, van de gebouwen eromheen. Is het groen dat bij een zachte zomer hoort, bij licht waarmee je een tijdje vooruit kunt.
Bovendien is dan het jaar alweer half om. Niet dat ik zit te wachten op tijd die tussen mijn vingers weg glipt, maar veel kaarten zijn geschud, je weet hoe sommige hazen lopen. Kan opluchtend zijn.