Help

Meer dan sympathiek verschijnsel in de harde januarimaand: de Nationale Voorleesdagen. Vooral bedoeld om de jonge jeugd aan het lezen te krijgen, volgens mij een kwestie die er altijd al is geweest en daarom van het hoogste belang.
Bij de Voorleesdagen hoort ook een boek. Dit jaar is dat Help! Een verrassing! van Miriam Bos. Ik ken het niet en hoor niet tot de doelgroep, maar het is een titel die me zéér aanspreekt. Vaak denk ik het wanneer me een verrassing in het vooruitzicht wordt gesteld. In principe ben ik gek op verrassingen, maar ook weer niet, hoe paradoxaal dat ook lijkt. Er zijn verrassingen waarmee ik me geen raad weet, goed bedoeld, leuk bedacht, maar wat moet ik ermee? En ondertussen wel enorm verrast kijken en opgetogen roepen dat je niet weet wat je overkómt! Het enige wat je denkt is: help!
Van het boek van de Nationale Voorleesdagen zal ik zeker kennisnemen.
Wat ook bij die dagen hoort is het Nationale Voorleesontbijt. Bekende Nederlanders bezoeken een school en lezen voor. Was gisterochtend en ik zag in het ochtendprogramma minister Robbert Dijkgraaf in een school in Den Haag. Op deze bewindsman ben ik om veel redenen erg gesteld. Als altijd was hij hoffelijk in topvorm. En ook niet uit te vlakken: hij was jarig.
Daarom kreeg hij van de kinderen een verrassing en dat was een hoge kleurrijke feestmuts, waarover hij helemaal niet onhandig deed, hij plaatste die blij op zijn hoofd, dáár hoorde de muts.
Daarna zetten de kinderen Lang zal hij leven in. Zelf vind ik het altijd moeilijk hoe je moet kijken wanneer je dat overkomt, ik sta meestal gestoord te lachen. Robbert Dijkgraaf deed fantastisch alsof hij het voor het eerst hoorde.
Ver weg van januari waren we.